BRANŞLAR VE HASTALIKLAR
Osteopati; vücut dokularının fonksiyonlarını anatomi, fizyoloji, patoloji, nöroloji, beslenme fizyolojisi temelinde semptomdan çok sebebe yönelik tedavi eden çağdaş modern bir tedaviler sistemidir. Hastalıktan çok hasta ön plandadır.
Vücudun tüm anatomik yapılarının fonksiyon bozukluklarını anatomi, fizyoloji, patoloji, nöroloji, psikoloji, beslenme gibi temel sağlık bilimleri içerisinde hastayı bütüncül değerlendiren, bu klinik bilgiler dahilinde ileri derece spesifik her dokuya özgü verilen manuel (elle) tedavi yöntemleri ile tedavi eden terapisttir.
Temel sağlık bilimlerinde 3500 ders saati eğitim almış (Bunu sadece doktor ve Fizyoterapistler yerine getimektedirler) kişiler, 1350 ders saati uzman eğitmenlerden mezuniyet sonrası eğitim alarak Osteopat olmaya hak kazanırlar. Eğitim intervalli 5 sene teorik ve pratik ağırlıklıdır. Bu kriterler Dünya Sağlık Örgütü’nün kriterlerine uygundur. Ayrıca Amerika ve Avrupa’da 5 senelik Osteopati Yüksek Okulları mevcuttur.
Amaç, temel modern tıp bilimine saygılı, sorumlu, ilkeli terapistler yetiştirerek hastalara kaliteli bilimsel tedaviler sunmaktır. Bu güncel terapi yaklaşımları devletin ve kişilerin sağlık harcamalarında büyük tasarruf sağlamaktadır.
Amerikalı doktor Andrew Taylor Still (1828-1917) Osteopatiyi tanımlamıştır. Onun tanımlamaları Osteopati tıbbının temelini oluşturmaktadır:
Strüktür ve hareketin önemi
Strüktür ve hareketin birbirine bağımlı olması
Organizmanın ayrıştırılamaz bir bütün olması
Organizmanın kendi kendini iyi edebilme yeteneği
1874'te kendi uyguladığı yöntemle (Osteo-kemik) (pathie - şikayet/araz) Osteopati adını vermiştir.
1892 ’de Kirksville, Missouri, USA Amerikan School of Osteopathy’i kurmuştur.
Günümüzde Amerika’da 54.000 Osteopat çalışmaktadır. Mesleklerini “Doctor of Osteopath” unvanı alarak tıp hekimlerine eşdeğer çalışmaktadırlar. Daha çok hekim oldukları için ilaç, iğne, cerrahi gibi yöntemleri elle uygulamalardan daha öncelikli uygulamaktadırlar.
Avrupa ’da ise farklı bir gelişim izler. İngiltere’de John Martin Littlejohn (Still’in öğrencisi) Osteopatiyi Avrupa’ya getirir ve fizyoterapistlere bu olanağı sunar. 1917’de Londra’da British School of Osteopathy’yi kurar. 1950’ye kadar da tüm Avrupa’da yaygınlaşır.
Avrupa’da daha çok terapistler manuel (elle) terapinin etkin formu olarak kullanmaya başlarlar. 1993’ten beri İngiltere’de Osteopati bir meslek olarak tanımlanmıştır.
Ayrıca Fransa, Belçika ve diğer ülkeler de bunları izlemektedirler.
William Garner Sutherland (1873-1954) Osteopati de Cranio – Sacral Terapiyi geliştirmiştir.
1980’li senelerde ise Fransız Osteopat Jean Pierre Barral ve Jacques Weischenk organların muayene ve tedavisini içeren Visseral Osteopatiyi geliştirmişler ve tedavi yelpazesini genişletmişlerdir.
Spesifik düz hatlı Manipulasyonlar ve Mobilizasyonlar
Yumuşak doku tedavileri
Cranio Sacral Terapi
Refleksoloji Yöntemleri (Meridyan, ayak tabanı, periost, konnektif doku, jarricot, dişten teşhis, yüz fizyogonomisi vs.)
Miyo Fasyal gevşeme yöntemleri
Meditasyon uygulamaları
Sinir bölge mobilizasyonları
Organların mekanik muayene ve tedavisine yönelik uygulamalar
Kinezyoloji testlemeleri
Osteopati tedaviyi destekleyici yöntem olarak kullanılır. Hastalığı ortadan kaldıracağı veya tek başına tedavi edeceği gibi beyanlarda bulunulamaz.